Normy i klasy sprzętu fitnes


Normy i klasy sprzętu, to temat, na który mało kto zwraca uwagę, bo klasa, czy spełnianie norm nie świadczy o jakości czy przydatności maszyny. Często klasa maszyny zależy od tego, czy instrukcja obsługi jest napisana odpowiednio, lub czy maszyna jest po prostu "idiotoodporna". Zainteresowanych zapraszam do lektury poniżej.

 


Decyzja Komisji

z dnia 27 lipca 2011 r.

w sprawie uwzględnienia w europejskich normach dotyczących stacjonarnego sprzętu treningowego wymogów bezpieczeństwa zgodnie z dyrektywą 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2011/476/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów [1], w szczególności jej art. 4 ust. 1 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa 2001/95/WE stanowi, że normy europejskie są opracowywane przez europejskie organy normalizacyjne. Celem tych norm jest zagwarantowanie, że produkty spełniają ogólne wymogi bezpieczeństwa przewidziane w dyrektywie.

(2) Na mocy dyrektywy 2001/95/WE produkt uznawany jest za bezpieczny, jeżeli jest zgodny z dobrowolnymi krajowymi normami transponującymi normy europejskie, do których odniesienie zostało opublikowane przez Komisję w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(3) W art. 4 dyrektywy 2001/95/WE ustanowiono procedurę opracowywania norm europejskich. Zgodnie z tą procedurą Komisja określa szczegółowe wymogi bezpieczeństwa, jakie muszą spełniać normy europejskie, a następnie wzywa europejskie organy normalizacyjne do opracowania takich norm na podstawie tych wymogów.

(4) Komisja publikuje odniesienia do norm europejskich przyjętych w przedstawiony sposób w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(5) Zgodnie z art. 4 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2001/95/WE odniesienia do norm europejskich przyjętych przez europejskie organy normalizacyjne przed wejściem w życie wspomnianej dyrektywy mogą być publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej nawet mimo braku wcześniejszego zlecenia Komisji, jeżeli normy te zapewniają zgodność z ogólnymi wymogami bezpieczeństwa ustanowionymi we wspomnianej dyrektywie.

(6) Decyzją 2006/514/WE [2] Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej odniesienia do dziewięciu norm europejskich dotyczących bezpieczeństwa stacjonarnego sprzętu treningowego.

(7) Te dziewięć norm europejskich dotyczących bezpieczeństwa stacjonarnego sprzętu treningowego, o których mowa w decyzji 2006/514/WE, nie zostało opracowanych w wyniku zlecenia Komisji zgodnie z art. 4 ust. 1.

(8) Trzy z tych norm, EN 957-4:1996, EN 957-5:1996 oraz EN 957-6:2001, zostały zastąpione przez nowe wersje: EN 957-4 + A1:2010, EN 957-5:2009 oraz EN 957-6:2010. Te nowe wersje zostały przyjęte po wejściu w życie dyrektywy 2001/95/WE, zatem odniesienia do nich, ze względu na brak zlecenia Komisji określającego szczegółowe wymogi bezpieczeństwa, nie mogą zostać opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(9) Aby ocenić zgodność nowych wersji oraz wszelkich następnych wersji norm europejskich dotyczących stacjonarnego sprzętu treningowego z ogólnymi wymogami bezpieczeństwa dyrektywy 2001/95/WE, należy zastosować procedurę przewidzianą w art. 4 wspomnianej dyrektywy.

(10) Komisja powinna zatem określić szczegółowe wymogi bezpieczeństwa dla stacjonarnego sprzętu treningowego celem zlecenia europejskim organom normalizacyjnym opracowania stosownych norm europejskich na podstawie tych wymogów.

(11) Po opracowaniu stosownych norm, z zastrzeżeniem, że Komisja Europejska postanowi opublikować odniesienie do nich w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z procedurą określoną w art. 4 ust. 2 dyrektywy 2001/95/WE, należy przyjąć, że stacjonarny sprzęt treningowy zgodny z tymi normami spełnia, w odniesieniu do wymogów bezpieczeństwa objętych tymi normami, ogólne wymogi bezpieczeństwa określone w dyrektywie 2001/95/WE.

(12) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 15 dyrektywy 2001/95/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Dla celów niniejszej decyzji "stacjonarny sprzęt treningowy" oznacza produkt, także napędzany silnikiem, stosowany do celów treningowych, gimnastycznych, diagnostycznych lub rehabilitacyjnych, wymagających powtarzania pewnych ruchów, pozostający nieruchomo podczas jego stosowania. Sprzęt ten ustawiany jest na podłodze lub mocowany do sufitu lub do ściany albo do innej stałej konstrukcji.

Artykuł 2

Szczegółowe wymogi dotyczące bezpieczeństwa produktów, o których mowa w art. 1, jakie spełniać muszą normy europejskie zgodnie z art. 4 dyrektywy 2001/95/WE, określone są w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 27 lipca 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel Barroso

Przewodniczący

[1] Dz.U. L 11 z 15.1.2002, s. 4.

[2] Dz.U. L 200 z 22.7.2006, s. 35.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

SZCZEGÓŁOWE WYMOGI BEZPIECZEŃSTWA DLA STACJONARNEGO SPRZĘTU TRENINGOWEGO

Część I

Produkt i definicje

Stacjonarny sprzęt treningowy objęty niniejszym zleceniem jest stosowany do celów treningowych, gimnastycznych, diagnostycznych lub rehabilitacyjnych, wymagających powtarzania pewnych ruchów. Sprzęt ten pozostaje nieruchomy podczas jego stosowania. Jest ustawiany na podłodze lub mocowany do sufitu lub do ściany albo do innej stałej konstrukcji.

Sprzęt jest na ogół używany w siłowniach i klubach fitness, hotelach, klubach sportowych, ośrodkach rehabilitacyjnych lub w domu. Obszar, na którym używany jest sprzęt, stanowi tzw. "obszar treningowy", do którego dostęp może być ograniczony do użytkowników i personelu (np. instruktorów, personelu medycznego).

Sprzęt napędzany silnikiem mieści się w zakresie tych wymogów odnośnie do zagrożeń nieobjętych dyrektywą w sprawie maszyn (dyrektywa 2006/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady [1]).

Dla niektórych szczególnych rodzajów sprzętu treningowego ustanowiono dodatkowe wymogi bezpieczeństwa, uzupełniające wymogi ogólne.

Jeżeli zamierzone zastosowanie stacjonarnego sprzętu treningowego jest również objęte dyrektywą Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącą wyrobów medycznych [2], spełnione są stosowne wymogi dodatkowe.

Stacjonarny sprzęt treningowy objęty niniejszym zleceniem należy sklasyfikować według dokładności oraz zastosowania, zgodnie z przeznaczeniem sprzętu:

Klasy dokładności

Klasa A : wysoka dokładność.

Klasa B : średnia dokładność.

Klasa C : minimalna dokładność.

Klasy zastosowań

Klasa S (Studio) : do użytku zawodowego lub komercyjnego.

Klasa H (Dom) : do użytku domowego.

Klasa I : do użytku zawodowego lub komercyjnego, w tym do użytku przez osoby o specjalnych potrzebach (np. osoby z upośledzeniem narządów wzroku lub słuchu, osoby niepełnosprawne fizycznie, mające trudności w nauce itd.).

Część II

A. Ogólne wymogi bezpieczeństwa

Produkt spełnia ogólne wymogi bezpieczeństwa, o których mowa w dyrektywie 2001/95/WE, i jest "bezpieczny" w rozumieniu art. 2 lit. b) wspomnianej dyrektywy. W szczególności produkt jest bezpieczny w zwykłych i przewidywalnych warunkach stosowania (w tym podczas przechowywania, transportu do miejsca przechowywania, montażu, demontażu i konserwacji itd.) przez cały okres użytkowania produktu. Sprzęt jest również bezpieczny dla personelu (np. instruktorów, nauczycieli).

W zwykłych i racjonalnie przewidywalnych warunkach stosowania stacjonarnego sprzętu treningowego ryzyko obrażeń ciała lub narażenia zdrowia i bezpieczeństwa osób powinno być minimalne. Żadne części, do których użytkownik lub osoby trzecie mają dostęp podczas zwykłego lub zamierzonego użytkowania, nie powodują obrażeń ciała ani nie wpływają negatywnie na zdrowie użytkownika.

Użytkownicy są informowani o możliwym ryzyku i zagrożeniach oraz o sposobach zapobiegania im.

Chociaż sprzęt treningowy nie jest przeznaczony dla dzieci, stosowanie tych produktów w domu staje się coraz popularniejsze, w związku z czym dzieci mogą mieć do nich łatwy dostęp. Wypadki z udziałem sprzętu domowego mogą prowadzić do ciężkich obrażeń ciała dzieci (głównie palców rąk i nóg), a także do oparzeń, ran szarpanych i uduszeń. Jeżeli takich zagrożeń nie można dostatecznie zminimalizować poprzez odpowiednie zaprojektowanie sprzętu lub osłony, pozostałe ryzyko musi zostać ujęte w informacji o produkcie, skierowanej do rodziców lub opiekunów.

B. Szczegółowe wymogi bezpieczeństwa

Stosując ogólne wymogi bezpieczeństwa, o których mowa w dyrektywie 2001/95/WE, należy uwzględnić przynajmniej, co następuje:

a) stabilność sprzętu wolnostojącego;

b) ostre krawędzie i zadziory;

c) końcówki cylindryczne;

d) punkty grożące zgnieceniem, przecięciem, obracające się lub poruszające się ruchem posuwisto-zwrotnym w dostępnym obszarze;

e) ciężarki;

f) drogę dojścia i wyjścia;

g) mechanizmy regulacyjne i blokujące;

h) liny, pasy i łańcuchy;

i) linki i krążki linowe;

j) prowadnice lin i pasów;

k) punkty grożące wciągnięciem;

l) miejsca chwytania;

m) wbudowane uchwyty;

n) dodatkowe uchwyty;

o) uchwyty obrotowe;

p) bezpieczeństwo elektryczne;

q) konserwację;

r) instrukcje montażu;

s) ogólne instrukcje użytkowania;

t) podstawowe wymogi biomechaniczne;

u) oznaczenia;

v) ostrzeżenia, przede wszystkim dotyczące zagrożeń dla dzieci;

w) szczególnie dla bezpieczeństwa dzieci – urządzenie służące do unieruchamiania przez odcięcie poboru mocy.

Stosując ogólne wymogi bezpieczeństwa, o których mowa w dyrektywie 2001/95/WE, należy uwzględnić przynajmniej następujące badania:

a) kontrola wymiarów;

b) kontrola wizualna;

c) kontrola dotykowa;

d) badanie działania;

e) świadectwo producenta;

f) badanie punktów grożących wciągnięciem;

g) warunki badania;

h) badanie stabilności;

i) określenie obciążenia niszczącego dla lin, pasów i łańcuchów;

j) badanie kół zamachowych;

k) określenie siły wymaganej do usunięcia dodatkowych uchwytów;

l) badanie dróg dojścia i wyjścia;

m) badanie wytrzymałości na obciążenia;

n) badanie trybu kontroli pulsu;

o) badanie dokładności odczytów mocy;

p) ocena instrukcji i ostrzeżeń;

q) sprawozdanie z badań.

[1] Dz.U. L 157 z 9.6.2006, s. 24.

[2] Dz.U. L 169 z 12.7.1993, s. 1.